Mares, una decisio en solitari
¿Quieres reaccionar a este mensaje? Regístrate en el foro con unos pocos clics o inicia sesión para continuar.
Social
Iniciar Sessió

He oblidat la meva contrasenya

Temas similares
Qui està Connectat
En total hi ha 2 usuaris connectats :: 0 Registrats, 0 Ocults i 2 Invitats

Cap

[ Ver toda la lista ]


El major nombre d'usuaris connectats fou 57 el Dv 2 Feb 2024 - 9:23
Miembros que empiezan más temas
aiguaclara
Antecedents o vida abans de decidir-nos Vote_lcap1Antecedents o vida abans de decidir-nos Bar210Antecedents o vida abans de decidir-nos Vote_rcap1 
lajefadelaironia
Antecedents o vida abans de decidir-nos Vote_lcap1Antecedents o vida abans de decidir-nos Bar210Antecedents o vida abans de decidir-nos Vote_rcap1 
ada_bcn
Antecedents o vida abans de decidir-nos Vote_lcap1Antecedents o vida abans de decidir-nos Bar210Antecedents o vida abans de decidir-nos Vote_rcap1 
Crislady
Antecedents o vida abans de decidir-nos Vote_lcap1Antecedents o vida abans de decidir-nos Bar210Antecedents o vida abans de decidir-nos Vote_rcap1 
Júlia
Antecedents o vida abans de decidir-nos Vote_lcap1Antecedents o vida abans de decidir-nos Bar210Antecedents o vida abans de decidir-nos Vote_rcap1 
morgan
Antecedents o vida abans de decidir-nos Vote_lcap1Antecedents o vida abans de decidir-nos Bar210Antecedents o vida abans de decidir-nos Vote_rcap1 
Dana
Antecedents o vida abans de decidir-nos Vote_lcap1Antecedents o vida abans de decidir-nos Bar210Antecedents o vida abans de decidir-nos Vote_rcap1 
Ester
Antecedents o vida abans de decidir-nos Vote_lcap1Antecedents o vida abans de decidir-nos Bar210Antecedents o vida abans de decidir-nos Vote_rcap1 
Sara
Antecedents o vida abans de decidir-nos Vote_lcap1Antecedents o vida abans de decidir-nos Bar210Antecedents o vida abans de decidir-nos Vote_rcap1 
Bego
Antecedents o vida abans de decidir-nos Vote_lcap1Antecedents o vida abans de decidir-nos Bar210Antecedents o vida abans de decidir-nos Vote_rcap1 

Los posteadores más activos del mes
No hay usuarios


Antecedents o vida abans de decidir-nos

+3
Mima
Crislady
aiguaclara
7 participantes

Ir abajo

Antecedents o vida abans de decidir-nos Empty Antecedents o vida abans de decidir-nos

Missatge por aiguaclara Ds 28 Gen 2012 - 9:09

Hola noies.

He pensat obrir aquest tema per què expliquem els antecedents o experiències de la vida que ens van dur a prendre la decisió de ser mares sense tenir parella.

Algunes ho heu explicat a la vostre presentació, però tot i així, he cregut adient que es recollissin en un tema dedicat les nostres experiències abans de ser mares, segur que moltes ens veurem reflectides en diverses histories que anem explicant i es de gran utilitat a les noies que s'ho estan rumiant i fins i tot, a les que estan en tractament o ja son mares.

Animeu-vos!.

Disimula La manaire de l'administradora. Disimula

aiguaclara
aiguaclara

Mamistradora


Mamistradora

Assistència Sanitària Inseminació Artificial Donant
Nº tractaments : 3

Capricornio Búfalo
Nombre de missatges : 1376
Fecha de inscripción : 20/12/2009
Edad : 50
Ubicació : Baix Llobregat

Tornar a dalt Ir abajo

Antecedents o vida abans de decidir-nos Empty Re: Antecedents o vida abans de decidir-nos

Missatge por Crislady Dg 29 Gen 2012 - 12:23

Estoy sola....y que?
Estudiaste, gracias a tu trabajo eres capaz de mantenerte sola, tienes inquietudes artísticas, sabes cocinar, elegir un buen vino, eres buena amante, detallista, cariñosa, educada, puedes hablar de cualquier cosa y sabes escuchar… entonces ¿como es que aún estas sola?...
Esta pregunta es la pregunta del millón, la que te hacen ‘suficientes’ personas…bufffff (bufido).

Y yo respondo: bueno, a mi nadie me quiere…, cuando en realidad lo que me gustaría decir es….:

…a veces pasa, que una se siente protagonista de una película cuyo argumento no entiende, o de la que le han cambiado el guión y sólo le quedan dos opciones: o sucumbir a la trama o ir por libre, reinventándose un nuevo papel e intentando hacer de su capa un sayo buscando el mejor de los desenlaces. En esas estamos.
Yo Cristina Sansano, hace ya tiempo que dejé de creer en los príncipes azules y en las historias perfectas.

Busco un hombre, no sé…uno normal, inteligente, sincero, buen amante, detallista, activo, sencillo, conversador, para una relación estable; vaya…ups!! ¿dónde se esconden?. Vale, cambio de estrategia; dejémoslo en uno normal, sincero, cómplice…¿tampoco?. Venga, pues voy a centrar todas mis fuerzas en encontrar a un hombre, a ser posible con todos sus órganos, que no mienta por favor, que sea legal, aseado, correcto…

Confieso que se me ha escapado alguna lagrimilla en noches de insomnio, en esas en las que el silencio te retumba en los oídos y la soledad de tu cama te reconcome el cuerpo y te encoge el corazón. De modo que siempre acabo por rebanarme los sesos y buscando una respuesta lógica a la eterna pregunta...¿qué coño pasa?
¿Acaso están todos locos? ¿Acaso soy yo la loca? ¿O simplemente me equivoco? ¿Qué hago mal? ¿Debo rectificar algo de mi manera de ser, mi comportamiento?.

Respuestas:
1. más bien sí…
2. puede ser…
3. no…
4. NO!!!!!

*Puedes ser atractiva, inteligente, simpática, trabajadora, sencilla…ais!! Peeero te falta iniciativa en la cama.
*También puedes ser estupenda amante, diligente, compañera, amiga…ais!! Peeero eres posesiva.
*O bien pudieras ser trabajadora, fiel, complaciente, estupenda cocinera…ais!! Peeero es que no eres coqueta.
*Puede que fueras extrovertida, igualmente compañera y amiga, inteligente…ais!! Peeero es que preferiría una no demasiado culta, no me vaya a dejar en evidencia.
*También cabe la posibilidad de que seas una mujer sencilla, de tu casa, de las que se compra la ropa en los mercadillos y usa colonia de marca blanca del Carrefour…ais!! Es que te falta estilo!!!
*O cabe la última posibilidad. Que seas la octava maravilla del mundo personificada en mujer (bueno, cabe algún defectillo, claro). Pues estate tranquila, porque entonces te dirían con toda la tranquilidad del mundo mundial: “ais, es que estoy atravesando una etapa complicada y en este momento no puedo comprometerme” (hasta que una, hastiada, decide finiquitar la pseudo-relación).
*Pero todavía cabe el mayor de los despropósitos, que es cuando después de un tiempo de vanas ilusiones te dicen: “te aprecio sinceramente. Eres estupenda, noble, buena persona (…¿?...)”. Y entonces viene cuando una, con toda la dignidad almacenada en su cuerpo, y haciendo uso del castellano más gráfico y plano le responde: “y tú eres un mamonazo integral”…

…y una siempre maquillando sus defectos:

Bueno, no es mi tipo fisicamente hablando, pero es cariñoso y detallista.
Es algo celoso, pero puedo sobrellevarlo.
Se olvida de responder mis sms más de una vez…estará ocupado.
No tiene demasiada conversación, pero es tan simpático…
Es precipitado en la cama, pero ya se lo iré insinuando con delicadeza…

Y a todo esto, ellos ni se lo plantean ni replantean, ni sufren ni padecen. Acaban con una, pues se enganchan a otra y si te he visto no me acuerdo y aquí paz y después gloria. Y una reconcomiéndose…Dios mío, pero qué hice mal, por qué no pudo ser…. No tiene lógica. Ni vale la pena perder un minuto buscándola, porque no estamos tratando de amor, ni de pareja, sino de 1+1, de relaciones insanas que hablan idiomas distintos, de líneas paralelas que, de coincidir, lo harían en el infinito.

NO. Me niego a caer en la trampa. No es culpa mía que me falten momentos, detalles, vivencias, caricias, abrazos, conversaciones, silencios compartidos, que eche a faltar rutinas de convivencia. Me niego a cambiar por nadie y que nadie se me muestre distinto de cómo es. El pescado, fresco y a la vista, para evitar sorpresas. Si tengo algo que cambiar, que sea porque realmente me beneficia como persona. No quiero tener pareja para no estar sola. Aunque muchas veces es ingrata, he aprendido mucho de mi soledad. Tampoco busco un hilo musical de fondo que adorne mi vida. Quiero a alguien que realmente me enriquezca, que me aporte, con quien compartir. No quiero a alguien para que me caliente la cama y el cuerpo y que al despertar el único recuerdo sea la sábana revuelta y un pelo sobre la almohada.

SI. Seguramente me equivoque en mis ”elecciones”... Puede que inconscientemente me fije en hombres que no saben querer, en inmaduros, complicados, en hombres que no estén destinados para una.

Creo que ya tengo algo claro lo que ‘NO’ quiero.

Está claro que todo esto es puro capricho del destino. Que quizás algún día converjan todos los planetas y satélites en una conjunción astral propicia que provocará un encuentro fortuito entre dos personas imperfectas, pero conscientes de lo que quieren. O quizás todo sea mucho más simple y no se trate más que de estar el lugar justo, en el momento adecuado y coincidir con la persona propicia.

El que quiera, que me busque, que como decía la canción:… “anything the wind blows" (Queen).


*Algunas veces hay que decidirse entre una cosas a la que se está acostumbrado y otra que nos gustaría conocer. Paulo Coelho.*

Desde bien jovencita he creido en los cuentos con final feliz, encontrar a mi principe azul, casarme de blanco y tener hijos...
Después de varias relaciones, con más disgustos que alegrías, empecé a pensar y pensar en la maternidad en solitario. Y asi, con 39 años después de romper una relación que nunca llegó a buen fin, tomé la decisión de empezar con el que será el gran proyecto de mi vida: ser madre soltera.
Y si, tal y como dijo mi gran amiga Rosa de Masola, el orden de los factores no altera el producto. Asi que dejé de creer que tenia que esperar a un hombre para ser madre. Con mis 39 la maternidad llamaba a mi puerta incesantemente.
Rosa decía que ser madre soltera tiene una ventaja, las relaciones se ven desde otro prisma, mucho más tranquilo, porque el reloj biológico ya no acecha y si el “otro” quiere o no, tiene o no hijos, deja de ser importante, y las historias de amor son, incluso hasta mejores.


El 1 diciembre de 2010 fue la fecha de mi 1era IAD. En abril del 2012 me someteré a mi segunda FIV. Que espero y deseo sea la definitiva, y sino...seguiré luchando.

Lucha por lo que quieres hasta no tener mas fuerzas, aunque te canses y no puedas mas no importa...y si te quieres rendir cierra los ojos y piensa que es lo que quieres, y si en lo que piensas es eso que deseas, NUNCA te rindas. La recompensa es mayor que el sacrificio.

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

Crislady
Crislady

Adeslas Fecundació In Vitro
Nº tractaments : 4

Capricornio Perro
Nombre de missatges : 762
Fecha de inscripción : 26/08/2010
Edad : 53
Ubicació : Terrassa (BCN)

http://elchupetereal.blogspot.com.es/

Tornar a dalt Ir abajo

Antecedents o vida abans de decidir-nos Empty Re: Antecedents o vida abans de decidir-nos

Missatge por Mima Dg 29 Gen 2012 - 12:46

Ostras Cris, menuda explicación! Mi historia es totalmente diferente.

Llevaba 9 años conviviendo con el que considero el hombre de mi vida, una relación de esas con la que sueñas de niña, pero él estaba cerrado completamente a la paternidad. Se le murió un bebé con 4 meses de otra relación y nunca lo superó.

Yo siempre había querido ser madre, y pensaba que lo convencería, desde que tenía 36 lo intenté convencer, sino nuestros, adoptamos, o incluso tenemos alguno en acogida, que nunca son para siempre, pero no hubo manera. Dejé pasar los años porque realmente la relación me compensaba. Cuando tuve 39 tuve una gran crisis, mi llamada a la maternidad se volvió obsesiva, no había día que no pensara en ello, la relación se deterioró, yo le culpaba a él, y era consciente de que con el tiempo, si nunca lograba ser madre, sería incapaz de perdonárselo.

Así que me fui de casa, y emprendí esta aventura en solitario, lo pasé muy mal porque tuve un montón de sentimientos contradictorios, a ratos me sentía egoísta, caprichosa, y en otros me decía que tenía derecho a intentarlo, que la relación se había roto porque no teníamos objetivos comunes. Al mes de saber que estaba embarazada, me entero de que se había liado con una "amiga" mía!

Me pasé el embarazo entre rabia, tristeza e ilusión, parecía en una montaña rusa de sentimientos.

Ahora, casi dos años después, estoy feliz con mi decisión, encantada de tener a mi hija, y esperando que este segundo me salga bien!
Mima
Mima

Axa Fecundació In Vitro
Nº tractaments : 1

León Gallo
Nombre de missatges : 244
Fecha de inscripción : 09/11/2011
Edad : 54

Tornar a dalt Ir abajo

Antecedents o vida abans de decidir-nos Empty Re: Antecedents o vida abans de decidir-nos

Missatge por Jaquelin Dj 23 Feb 2012 - 0:46

Hola,

M´ha encantat llegir les vostres històries.. realment m´està anant molt bé llegir aquesta web xq em sento reflexada amb bastantes coses que expliqueu i fa que no em senti rara, em fa sentir més tranquila.. i amb ganes de fer el gran pas que vau fer vosaltres el seu dia que va ser tenir la enorme valentia de tirar endavant i realitzar el projecte de ser mares... us felicito encoratjadament perquè sou d´admirar!!
Jaquelin
Jaquelin

DKV Fecundació In Vitro
Nº tractaments : Cap, de moment

Nombre de missatges : 89
Fecha de inscripción : 01/02/2012

Tornar a dalt Ir abajo

Antecedents o vida abans de decidir-nos Empty Re: Antecedents o vida abans de decidir-nos

Missatge por aiguaclara Ds 30 Jun 2012 - 17:23

Doncs la meva historia es simple... o poder la faig jo simple...

Un dia, de cop i volta, descobreixo o decideixo que puc ser autònoma en les meves decisions, que puc fer el que desitjo sense esperar a ningú per compartir-ho.

Darrera d'aquesta retirada de bel hi ha relacions fallides, una en matrimoni i varies relacions un tant complicades, una d'elles, la darrera, força important per mi. Arrel d'això, una es busca la vida, surt, fa per "lligar" (no soc molt de lligar jo), per enamorar-se, però arriba un moment que la ment diu que prou, que es un desgast mental el fet de tenir la necessitat de trobar parella i sobre tot de pensar que una te valia pròpia i no cal estar esperant el home de la meva vida per crear el que realment he estat desitjant durant temps, la meva família.

Una cosa que em va passar (ara hi penso de tant en tant i entenc que em passes, però llavors només eren fantasmes), es que en la darrera relació que vaig tenir, al cap d'un mes o dos que ja ho havíem deixat vaig estar molt pendent de la regla, que semblava que no em venia amb la meva regularitat habitual, que si se m'estava posant panxa i que a veure si estava embarassada i es que ho estava desitjant, tot i que sabia que no era possible i vaig estar així com tres/quatre mesos, al cap d'un any vaig començar tractaments.

Al arribar a aquesta certesa, la de ser mare, encara que no tingués parella, vaig treure'm un gran pes de sobre. Uff, vaig poder emprendre la meva vida veien un camí que podia recorre sense dificultats, al menys a quant a relacions amb altres persones. Em vaig sentir alliberada. Es per això que ho baig veure clar i per trobar a altres dones, que sense parella, també estaven decidides a ser mares.

Crec que ja està...
aiguaclara
aiguaclara

Mamistradora


Mamistradora

Assistència Sanitària Inseminació Artificial Donant
Nº tractaments : 3

Capricornio Búfalo
Nombre de missatges : 1376
Fecha de inscripción : 20/12/2009
Edad : 50
Ubicació : Baix Llobregat

Tornar a dalt Ir abajo

Antecedents o vida abans de decidir-nos Empty Re: Antecedents o vida abans de decidir-nos

Missatge por sandra sardà Dj 27 Nov 2014 - 23:40

Hola.M'identifico amb algunes de les vostres aportacions. Jo ho he passat molt malament els últims 6 anys ja que als 34 s'em va acabar la relació més estable i seriosa que he tingut.Des d'aleshores he sentit un buit dificil d'omplir, la necessitat d'intimitat, de familia, de complictat era massa gran per portar-ho be.He tingut varies relacions des de llavors però no han funcionat i la última , que pintava bé, va acabar fa 6 mesos perquè va morir el meu company.Ara per fi, havent deicidit de començar el procés de ser mare i  amb la pena pero també amb la força d'aquest últim noi que si volia estar amb mi m'he tret de sobra la pressió de trobar parella, em sento completa tal com estic amb la meva il.lusió de ser mare , la meva feina, la meva familia, els meus companys..estic en pau, si senyor!
sandra sardà
sandra sardà

No en tinc Inseminació Artificial Donant
Nº tractaments : Cap, de moment

Nombre de missatges : 26
Fecha de inscripción : 06/11/2014

Tornar a dalt Ir abajo

Antecedents o vida abans de decidir-nos Empty Re: Antecedents o vida abans de decidir-nos

Missatge por Tina Dl 9 Nov 2015 - 23:24

Gracias a las que habéis dejado aquí vuestros pensamientos. Supongo que en mayor o menos medida, una empieza creyendo que será madre en pareja y que por un motivo u otro ese plan cambia, se modifica hacia otro diferente.
Mi ideal de familia ha pesado mucho tiempo, tenia claro que si no era madre en pareja lo sería sola, pero mi ideal era con pareja. Pero después de buscar hijo en pareja y que él no respondiera como la ocasión se merecía (total que dijo que ya no tenía claro lo de tener hijos tras ver que podía no ser de manera natural) decidí que quería hacerlo sola, que deseaba no buscar un papa, que yo era suficiente para afrontarlo y para hacerlo.
Ahi vinieron miedos,.....estoy siendo egoista? Haré que mi hijo se sienta diferente solo por esta elección?
Al venir de padres separados eso es más acentuado, pues en mi caso añoré mucho el tener familia "tradicional" con papa y mama....en mi época éramos excepción!!

Ahora los miedos los he convertido en fortalezas, se que el día que llegue será porque así lo elegí sin ninguna duda de quererlo, por haberme preparado para ello, por saber que estará en una casa llena de amor hacia él, que disfrutaré al 100% de lo que me ofrezca y que formará parte de una bonita excepción que cada vez lo es menos.
Tina
Tina

Sanitas No ho se encara
Nº tractaments : Cap, de moment

Nombre de missatges : 23
Fecha de inscripción : 07/11/2015

Tornar a dalt Ir abajo

Antecedents o vida abans de decidir-nos Empty Re: Antecedents o vida abans de decidir-nos

Missatge por ada_bcn Dc 20 Gen 2016 - 12:24

Hola, doncs jo ja no m'en recordo de res d'abans...jijijijiij

Als 30 estaba treballant en un despatx on em tirava moltes hores i sortia súper tard, no tenia pas parella estable des de feia ja bastant (ni tenia ningú amb qui em veiés tenint fills i criant-los junts), i tenia una hipoteca de feia una mica menys de temps jijijijiji... M'havia comprat el pis pensant en que tingués espai després per si tenia un nen, pero la veritat és que no havia pensat també en posar-hi una parella a dincs... I un dia vaig decidir que si continuaba treballan així mai podría fer res amb la meva vida privada, pq l'ocupava tota al feina, i vaig deixar al feina, em vaig posar pel meu compte i vaig començar a organitzar-me els horaris (fatal per cert) per poder tenir temps... i em va nara tant bé que als pocs mesos vaig decidir començar el procés d'adopció (no m'ho vaig pensar massa) i quan em vaig veure ja en el procés doncs vaig notar que ho tenia clarísim... Total, als 32 vaig conèixer al meu fill gran que ara en té 8 i un any després que estigués a casa vaig començar un segon procés d'adopció i fa 2 anys va arribar el meu segon fill.
ada_bcn
ada_bcn

hna No ho se encara
Nº tractaments : Sense tractament

Nombre de missatges : 382
Fecha de inscripción : 01/01/2013

http://adoptivanet.info

Tornar a dalt Ir abajo

Antecedents o vida abans de decidir-nos Empty Re: Antecedents o vida abans de decidir-nos

Missatge por Tina Dc 20 Gen 2016 - 14:16

Felicitats Ada per totes les teves decisions!!!! Em sembla genial la teva historia i lo be que ho expliques. Enhorabona per les teves decisions !!!
Tina
Tina

Sanitas No ho se encara
Nº tractaments : Cap, de moment

Nombre de missatges : 23
Fecha de inscripción : 07/11/2015

Tornar a dalt Ir abajo

Antecedents o vida abans de decidir-nos Empty Re: Antecedents o vida abans de decidir-nos

Missatge por Contenido patrocinado


Contenido patrocinado


Tornar a dalt Ir abajo

Tornar a dalt

- Temas similares

 
Permisos d'aquest fòrum:
No pots respondre a temes en aquest fòrum